Του Κώστα Αμπατζίδη, αντιπροέδρου του ΣΦΒΕ και πρώην προέδρου της ΟΕΦΕ
Ας εξετάσουμε, απροκατάληπτα , χωρίς σκοπιμότητες και ιδεοληψίες,την εκπαιδευτική ιστορία του τόπου μας τα τελευταία 70 χρόνια.
Το άνοιγμα των Πανεπιστημίων και γενικότερα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις – και όχι μόνο σε λίγους προνομιούχους - ακύρωσε «το κληρονομικό δικαίωμα» στη γνώση , στην προσωπική εξέλιξη και στην κοινωνική ανέλιξη. Αποτέλεσε ένα ιστορικό σημείο καμπής για τον τρόπο συγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είναι όμως καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η έντονη ανάπτυξη των φροντιστηρίων έγινε αμέσως μετά το 1960 ,όταν δηλαδή άνοιξαν τα πανεπιστήμια με την αλλαγή του τρόπου εισαγωγής σε αυτά.
Η ιστορικά εμπεδωμένη άποψη της ελληνικής οικογένειας , ότι τα παιδιά της πρέπει να μορφώνονται στο ανώτερο επίπεδο, συνδυάζεται σταθερά με την πρακτική της φροντιστηριακής επιλογής , ως του ασφαλέστερου τρόπου για να τους δοθεί η κατάλληλη διδακτική ενίσχυση, με κύριο στόχο την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Η ιστορία του τόπου μας δείχνει λοιπόν ότι Μαζική Εκπαίδευσησημαίνει και Φροντιστηριακή Εκπαίδευση.
Η άρνηση αυτής της παραδοχής οφείλεται είτε σε εθελοτυφλία είτε σε σκοπιμότητα είτε σε ιδεοληψία.
Ποια είναι τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της λειτουργίας των Φροντιστηρίων;
-
Το φροντιστήριο ήταν και είναι ο μοναδικός εκπαιδευτικός φορέας που αναλαμβάνει ευθύνη και δέσμευση έναντι της ελληνικής οικογένειας για την επιδίωξη ενός συγκεκριμένου στόχου. Η δημόσια εκπαίδευση , έχοντας ευρύτερο παιδευτικό ρόλο , δεν αναλαμβάνει τέτοια δέσμευση
-
Το Φροντιστήριο, ως θεσμός ενισχυτικής διδασκαλίας, δημιούργησε διαχρονική σχέση εμπιστοσύνης με τους μαθητές και την οικογένεια. Δεν ανταγωνίζεται τη δημόσια παιδεία στον κοινωνικό της ρόλο, τη συμπληρώνει σε ειδικά εκπαιδευτικά αντικείμενα..
-
Απέκτησε χαρακτήρα έντονα λαϊκού θεσμού , απαραίτητου για την εξισορρόπηση της κοινωνικής κινητικότητας.
-
Οι φροντιστές έχουν τη διττή ιδιότητα να είναι πρώτα από όλα Δάσκαλοι με έντονη κοινωνική αναφορά και ευαισθησία αλλά παράλληλα να ασκούνται στο επιχειρείν.
Ακόμα και τα τελευταία δύσκολα χρόνια της κρίσης, αυτές οι σχέσεις εμπιστοσύνης Φροντιστηρίου και μαθητών/ελληνικής οικογένειας δεν κλονίστηκαν.
Ασφαλώς η κρίση μας επηρεάζει και ως δασκάλους ( επειδή συμβαίνουν κοινωνικές και αξιακές ανατροπές) και φυσικά ως επιχειρηματίες(δυσμενέστερο επιχειρηματικό περιβάλλον).
Όλοι οι άνθρωποι των Φροντιστηρίων κατανοούμε ότι , ως εκπαιδευτικοί φορείς πρέπει να νιώσουμε τις κοινωνικές αλλαγές και να πλησιάσουμε κι άλλο τις ανάγκες της ελληνικής οικογένειας, ενώ ως επιχειρηματικοί φορείς πρέπει να το επιτύχουμε με όρους βιωσιμότητας και προοπτικής.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι νέο θεσμικό πλαίσιο αδειοδότησης, ελέγχου και λειτουργίας της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης κινείται σε εκσυγχρονιστική λογική και έχει πολλά θετικά χαρακτηριστικά. Επιτρέπει συστέγαση, αίρει σημαντικά εμπόδια στην αδειοδότηση και συλλειτουργία με άλλες δομές, δίνει δυνατότητες διεύρυνσης των δραστηριοτήτων μας. Ο στόχος μας είναι όλα αυτά να λειτουργήσουν τελικά ως βελτίωση της προσφερόμενης εκπαιδευτικής πράξης από εμάς, τους καθηγητές των φροντιστηρίων ,προς τους μαθητές μας.
Επειδή λοιπόν πιστεύουμε ότι :
-
Ο ρόλος των Φροντιστηρίων είναι διακριτός και συμπληρωματικός προς τη Δημόσια Παιδεία
-
Σαφώς πρέπει να υπάρχει εποπτεία και έλεγχος του Υπουργείου Παιδείας.
-
Οι φορείς παροχής εκπαίδευσης Κρατικό και Ιδιωτικοί συνυπάρχουν δημιουργικά.
-
Η συνεχής εκπαίδευση και κατάρτιση, η δια βίου μάθηση, η γνώση αποτελούν κορυφαία επιλογή.
Λέμε ΟΧΙ στο ψευτοδίλημμα δημόσιο ή ιδιωτικό σκέλος εκπαίδευσης και στην ποινικοποίηση νόμιμων μορφών εκπαιδευτικής πράξης και συνεχίζουμε , δραστήρια και δημιουργικά , να οικοδομούμε τις σχέσεις εμπιστοσύνης με το μαθητή και την οικογένεια του, οι οποίοι είναι
άλλωστε και οι τελικοί κριτές...